قیصر امین پور

حرف های ما هنوز ناتمام  

تا نگاه می کنی وقت رفتن است... 

باز هم همان حکایت همیشگی! 

پیش از آنکه با خبر شوی 

لحظه‌ی عزیمت تو ناگزیر می شود 

آی... 

ای دریغ و حسرت همیشگی! 

ناگهان 

       چقدر زود 

                  دیر می شود... 

 ۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸۷۸ 

 آواز عاشقانه‌ی ما در گلو شکست 

حق با سکوت بود٬ صدا در گلو شکست 

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند 

تنها بهانه‌ی دل ما در گلو شکست 

سر بسته ماند بغض گره خورده در دلم 

آن گریه های عقده گشا در گلو شکست 

ای داد ٬ کس به داغ دل باغ دل نداد 

ای وای٬های های عزا در گلو شکست 

آن روز های خوب که دیدیم٬ خواب بود

خوابم پرید و خاطره ها درگلو شکست            

 «بادا»مباد گشت و «مبادا»به باد رفت 

«آیا»زیاد رفت و «چرا»در گلو شکست 

فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند 

نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست 

تا آمدم که با تو خدا حافظی کنم 

بغضم امان ندادو خدا... در گلو شکست 

۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱!۱ 

پ.ن۱:شعر های بالا مال قیصر امین پوره 

پ.ن۲:شعر هاشو به انتخاب یاسی جون گذاشتم 

پ.ن۳:چند روز پیش داشتم یه کتاب«روی ماه خداوند را ببوس » رو می خوندم . 

پ.ن۴:اول خواستم معرفی اش کنم اما وقتی به آخرش رسیدم نظرم عوض شد!

پ.ن۵:آخه من نمی دونم چرا بعضیایی که رمان می نویسن عین آدم آخرش رو تموم نمی کنن!