شعر معروف شهریار

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا   

  
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا 

نوش دارویی وبعد از مرگ سهراب آمدی 

سنگ دل این زودتر میخواستی حالا چر ا 

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست 

من که یک امروز مهمان توام فردا چرا 

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم 

دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا 

وه که با این عمرهای کوته بی اعتبار 

این همه غافل شدن از چون منی شیدا چرا 

شور فرهادم به پرسش سر به زیر افکنده بود 

ای لب شیرین جواب تلخ سر بالا چرا 

ای شب هجران که یکدم در تو چشم من نخفت 

این قدر با بخت خواب آلود من لالا چرا 

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان میکند 

در شگفتم من نمی پاشد زهم دنیا چرا 

در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین 

خامشی شرط وفا داری بود غوغا چرا 

شهریارا بی حبیب خود نمیکردی سفر 

این سفر راه قیامت میروی تنها چرا