تو به من می خندیدی

تو به من می خندیدی 

و نمی دانستی 

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه 

سیب را دزدیدم 

باغبان از پی من تند دوید 

سیب را دست تو دید 

غضب آلوده به من کرد نگاه  

و تو رفتی و هنوز  

سالهاست که در گوش من آرام ٬ آرام  

خش خش گام تو تکرار کنان 

 می دهد آزارم 

و من اندیشه کنان  

غرق این پندارم 

که چرا 

خانه ی کوچک ما 

سیب نداشت! 

                                   حمید مصدق 

 ٪٪~٪٪~٪٪~٪٪~٪٪~٪٪~٪٪~٪٪~٪٪ 

پ.ن۱: واااای خدا پس فردا تفلدمه! 

پ.ن۲: از پس فردام امتحانای  ترممون شروع میشه! 

پ.ن۳: همین دیروز «گندم» رو تموم کردم(همون که مال م.مودب پوره) 

پ.ن۴: به نظر من که واقعا رمان قشنگی بود! 

پ.ن۵: با اینکه وسطاش چرت وپرت زیاد داشت اما آخرش مثه همه ی رمانا کلیشه ای نبود! واقعا آدم بعد از آخرش میره تو شوک! 

پ.ن۶: چن روز پیشم داشتم «در سایه ی آرزو ها» که مال میترا شفقه رو می خوندم! 

پ.ن۷: از اون رمانایی بود آدم از اول تا آخرشو باید با گریه می خوند! 

پ.ن۸: و آخرشم به خنگ بودن دختره و پسره فحش می داد!(اما داستانش بد نبود)