سعدی

سلسله ‌ی موی دوست حلقه ی دام بلاست  

 هرکه در این حلقه نیست فارق از این ماجراست 

گر بزنندم به تیغ در نظرش بی دریغ 

دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست 

گر برود جان ما در طلب وصل دوست  

حیف نباشد که دوست ٬ دوست تر از جان ماست 

دعوی عشاق را شرع نخواهد بیان  

گونه ی زردش دلیل ناله‌ی زارش گواست 

مایه‌‌ی پرهیزگار قوت صبرست و عقل  

عقل گرفتار عشق ٬صبر زبون هواست 

دلشده ی پایبند ٬گردن جان در کمند 

هر چه کند جور نیست ور تو بنالی جفاست 

تیغ بر در از نیام زهر بر افکن به جام  

کز قبل ما قبول وز طرف ما رضاست 

گر بنوازی به لطف ور بگدازی به قهر 

حکم تو بر من روان زجر تو بر من رواست 

هرکه به جور رقیب یا به جفای حبیب 

عهد فرامش کند٬مدعی بی وفاست 

سعدی از اخلاق دوست هر چه بر آید نکوست 

گو همه دشنام گو کز لب شیرین دعاست 

                                                                                       سعدی

الان داشتم به آهنگ فوق العاده ی ماه عسل چند سال پیش گوش می کردم 

همونی که محسن یگانه خوندتش 

این چند ساله با برنامه هایی مثه کوله پشتی و ماه عسل دم افطارو می گذروندیم 

با مجری های توانایی( توی ضایع کردن و حرف زدن و و...) مثه فرزاد حسنی و احسان علیخانی با (بیشتر) مهمونای توانا و خوش حرف و عبرت انگیز! 

اما امسال اصلا ماه عسل رو نیگا نکردم 

به خاطر این مجری ضایع و مهموناش(البته من به اعضای تیم ملی والبالمون توهین نمی کنما!)