مرگ

مرگ من روزی فرا خواهد رسید  

در بهاری روشن از امواج نور  

در زمستانی غبار آلود و دور 

یا خزانی خالی از فریاد و شور  

مرگ من روزی فرا خواهند رسید 

روزی از این تلخ و شیرین روز ها  

روز پوچی همچو روزان دگر 

سایه ای ز امروز ها و دیروز ها 

دیدگانم همچو دالان های نور  

گونه هایم همچو مرمر های سرد 

ناگهان خوابی مرا خواهد ربود 

من تهی خواهم شد از فریاد مرگ 

خاک می خواند مرا هر دم به خویش 

می رسند از ره که در خاکم نهند 

آّه شاید عاشقانم نیمه شب 

گل بروی گور غمناکم نهند 

بعد من ناگه به یک سو می روند 

پرده های تیره‌ی دنیای من 

چشم های ناشناشی می خزند 

روی کاغذ ها و دفتر های من 

در اتاق کوچکم پا می نهد 

بعد من با یاد من بیگانه ای 

در بر آیینه می متند به جای 

تار مویی!نقش دستی ٬شانه ای 

می رهم از خویشو می مانم ز خویش 

هرچه برجا مانده ویران می شود 

روح من چون بادبان قایقی 

در افق ها دور و پنهان می شود 

می شتابند از پی هم بی شک 

روز ها و هفته ها و ماه ها 

چشم تو از در انتظار نامه ای 

خیره می ماند به چشم راه ها 

تو ادامه مطلب شکلک بامزه گذاشتم .ببینین !

       

                                            

 

 

            
                                                              

                  

              

              

             

                                  

---

                                                

                       

---