السلام عليک يا مولانا يا حجه ابن الحسن المهدي(عج) ايها القائم يا بن رسول الله

خجسته سالروز آغاز ولايت صاحب الزمان (عج) و سالروز تاج گذاري منجي موعود بر منتظران واقعي اش مبارک

يك سبد گل نثار قدمت مهدي جان،

به اميد تعجيل در فرج آقايمان و مولايمان مهدي موعود (عج).

اللهم عجل لوليك الفرج

لینک

آقاي مـن

مــولاي مـن

از قـديــم گفته انـد

" خلايـــق هــرچه لايــق " بي راه نگـفـته انــد

اقرار مي کنيم هنوز لياقت حضور در محضر شما را پيدا نکرده ايم

که اگرغير از اين بود

هم اينک در زمان ظهـور و در حضور شما به سرمي برديم

" از ماست که برماست "

آري، ما مستحق بلاي غيبتيـم ؛

سزاوار چنيـن سرنوشتي هستيم ؛

تــو را نخواســته ايم ؛ به بي امامي " عــادت " کـرده ايم ؛

هنــوز باورمان نــشــده

تا نيايي گره از کـار بشر وا نــشــود

              تا نيايي گره از کـار بشر وا نــشــود...

  تا نيايي گره از کـار بشر وا نــشــود...

همان طور که در مبحث فلسفه غیبت بیان کردیم غیبت امام زمان مطابق با حکمت و مصلحت خداوند است اما برای بدست آوردن آرامش نفس و اطمینان قلب بهتر است به بحث و بررسی پیرامون حکمت ها و آثارغیبت حضرت مهدی بپردازیم و به روایات آن اشاره کنیم :

تادیب مردم

وقتی امت نسبت به پیامبر و امام قدر نشناسند و وظایف خود را در برابر او انجام ندهند بلکه اوامر او را نافرمانی کنند رواست که خداوند پیشوای ایشان را از آنها جدا کن تا به خود آیند و در روزگار غیب او، ارزش و برکت وجود او را دریابند و در این صورت غیبت امام به مصلحت امت است گرجه آنها ندانند و درک نکنند.
امام باقر علیه السلام فرمود :وقتی خداوند همراهی و همنشینی ما را برای قوی خوش ندارد ما را از میان آنها برگیرد."

استقلال و نبودن تحت پیمان دیگران

آنها که به دنبال ایجاد یک تحول و انقلاب هستند به ناچار در ابتدای قیام با بعضی از مخالفان عهد و پیمانی می بندند تا بتوانند اهداف خود را دنبال کنند، ولی مهدی موعود آن مصلح بزرگی است که در راه برپایی انقلاب و حکومت عدل جهانی با هیچ قدر ستممگری سازش نخواد کرد زیرا که مطابق روایات فراوان او مامور به مبارزه قاطع و آشکاربا هم ظالمان است. به همین جهت تا آماده شدن شرایط انقلاب در غیبت می رود تا مجبور نباشد که با دشمنان خدا عهد و پیمانی ببندد.

آزمایش مردم

یکی از آزمایش هایی که در امت اسلامی واقع شده، غیبت امام است که به واسطه آن ، مومن از منافق شناخته می شود و چه بسا افراد سست ایمان که از اعتقاد خود بر می گردند یا به خاطر سختیهای دوران غیبت دچار تزلزل می شوند.
از زاویه دیگر باید گفت امام مهدی برای قیام خود افرادی صالح با اراده های پولادین نیاز دارد و این افراد باید در کوره ی حوادث غیبت امام ساخته شوند و از نظرایمان و عمل به رشد و شکوفایی لازم دست یابند.

حفظ جان امام

یکی از عواملی که سبب کنارگیری پیامبران از قوم خود می شد حفظ جان خویش بود. آنها برای اینکه بتوانند  در فرصتی دیگر رسالت خود را به انجام برسانند در شرایطی که مورد تهدید قرار می گرفتند مخفی می شدند همانگونه پیامبر اسلام از مکه بیرون رفتن و در غار پنهان شد. البته همه اینها به دستور و اراده خداوند است. درباره حضرت مهدی و علت غیبت اون نیز در روایات متعدد چنین امری بیان شده است.
امام صادق فرمودند:
" امام منتظر پیش از قیام خود مدتی از چشم ها غایب خواهد شد. از علت آن سوال شد. حضرت فرمود : برجان خویش بیمناک است"

هر چند شهادت آرزوی مردان خداست ولی شهادتی مطلوب است که در میدان انجام وظیفه الهی و به صلاح جامعه و دین خدا باشد. امام انگاه که کشته شدن فرد به معنی به هدر رفتن و از دست رفتن اهداف باشد، ترس از قتل ، امری عقلی و پسندیده است.

مرتبط با موضوع :

3- فلسفه غیبت (1)

درباره اين موضوع سخنان فراواني نيز در دست است ولي پيش از پاسخ گفتن به سوال فوق لازم است به نکته اي اساسي اشاره کنيم :

ما ايمان داريم که خداوند عالم هيچ کار کوچک و بزرگي را جز بر اساس حکمت و مصلحت انجام نمي دهد خواه اين مصلحت ها را بشناسيم يا خير و نيز همه رويدادها خرد و کلان جهان با تدبير پروردگار و به اراده اون انجام مي پذيرد که يکي ازمهمترين آنها حادثه غيبت امام مهدي است . بنابراين غيبت آن سرور نيز مطابق حکمت و مصلحت است اگر چه ما فلسفه آن را ندانيم.

امام صادق فرمود:

"غيبت به سبب امري است که اجازه نداريم آن را براي شما بيان کنيم...غيبت سري از اسرار الهي است ولي چون مي دانيم که خداوند بزرگ حکيم است مي پذيريم که همه کارهاي او براساس حکمت است و اگر چه علت آن کارها براي ما معلوم نباشد."

البته چه بسا انساني که همه افعال خداوند را حکيمانه مي داند و در برابر آنها سرتسليم فرود مي آورد به دنبال دانستن راز و رمز بعضي از رويدادهاي عالم باشد تا به سبب علم به فلسفه يک پديده ، آرامش نفس و اطمينان قلبي بيشتري يابد. بنابراين در مطالب بعدي اين وبلاگ به بحث و بررسي پيرامون حکمت و آثار غيبت حضرت مهدي مي پردازيم.

منتظر باشيد...

مرتبط با موضوع :

3-فلسفه غیبت (2)

2- پیشینه غیبت

1- مفهوم غیبت

خودت را برای مردم ارزان کن و در دسترس آنان باش. حاجتهای مردم را برآور، ما یاریت می کنیم.

                                                        کلمة الامام مهدی  ص564

غيبت و نهان زيستي ، پديده اي نيست که براي اولين بار و تنها درباره آخرين حجت پروردگار روي داده باشد بلکه از روايات فراوان استفاده مي شود که تعدادي از پيامبران بزرگ الهي ، بخشي از زندگي خود را در پنهاني و غيبت بوده اند و اين امر به جهت حکمت و مصلحت خدايي بوده و نه يک خواسته شخصي و يا مصلحت خانوادگي.

بنابراين غيبت يکي از سنت هاي الهي است که در زندگي پيامبراني همچون ادريس، نوح ، صالح، ابراهيم، يوسف، موسي، شعيب، الياس، سليمان، دانيال و عيسي عليه السلام جريان يافته است و هر يک از آن سفيران الهي به تناسب شرايط سالهايي را در غيبت بسر برده اند.

به همين دليل است که در روايات از غيبت حضرت مهدي به عنوان يکي از سنت هاي پيامبران ياد شده است و يکي از دلايل غيبت آن حضرت اجرا شدن سنت انبيا در زندگي حضرت مهدي عجل الله فرجه الشريف شمرده شده است.
طبق احاديث سخن از غيبت امام مهدي سالها پيش از ولايت آن بزرگوار مطرح بوده است و بعضي از خصوصيات آن و آنچه در زمان غيبت اتفاق خواهد افتاد، خبر داده اند و نيز وظايفي را براي مردم مومن در آن زمان بيان داشته اند.

پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) فرموده اند :

" مهدي عجل الله فرجه الشريف از فرزندان من است... براي او غيبتي است و حيرتي {پريشاني } تا آنگاه که مردمان از دين هاي خود گمراه شوند. پس در آن زمان مي آيد مانند شهاب ثاقب {ستاره اي روشن و تابان } ؛ پس زمين را از عدل و داد پر مي کند همانگونه که از ظلم و ستم آکنده باشد."

بخش مهمي از  زندگي حضرت مهدي دوران غيبت ايشان مي باشد. در نتيجه لازم است درباره مفهوم غيبت و علل و فلسفه در چند مطلب سخن بگوييم.

مفهوم غيبت

اولين نکته قابل طرح آن است که غيبت به معني " پوشيده بودن از ديدگان است نه حاضر نبودن."  بنابراين در اين بخش سخن از دوره اي است که امام مهدي از چشمان مردمان غايب است و آنها او را مي بينند و اين در حالي است که آن بزرگوار در بين مردم حضور دارد و در کنار ايشان زندگي مي کند. اين حقيقت در روايات امامان معصوم به عبارات گوناگون بيان گرديده است.


امام علي عليه السلام فرمود :

" سوگند به به خداي علي حجت خدا در ميان مردم هست و در راهها ( کوچه و بازار ) گام بر مي دارد، به خانه هاي آنها سر مي زند، در شرق و غرب زمين رفت و آمد مي کند، گفتار مردم را مي شنود و برايشان سلام مي کند، مي بيند و ديده نمي شود تا وقت معين و وعده الهي "

امام صادق عليه السلام فرمود :

" در صاحت اين امر سنت هايي از انبيا وجود دارد...اما سنت او از يوسف، پنهان بودن است. خداوند بين او و مردم حجابي قرار مي دهد به گونه اي که مردم او را مي بينند ولي نمي شناسند."

_ بنابراين درباره حضرت مهدي (عج) غيبت به دو گونه روي مي دهد :آن بزرگوار در مواردي از ديدگان پنهان است و در مواردي ديگر ديده مي شود ولي شناخته نمي گردد اما در هر حال در ميان مردم حضور دارد.

خدايا، در فتنه هاي آخر الزمان، خطر از دست دادن عقايد شيريني که عمري را با آنها سر کرده ايم هر لحظه وجود دارد.
 اين اظهار ارادت به ساحت قدس حضرت مهدي عليه السلام را تا آخرين لحظه براي ما حفظ کن.

اللَّهُمَّ ثَبِّتْني عَلي طاعَةِ وَلِيِّ أَمْرِکَ... وَ لاتَسْلُبْنا ذلِکَ...

خدايا مرا بر اطاعت ولي امرت ثابت قدم بدار، و اينگونه ما را حفظ کن.خدايا اين اعتقاد و اين توفيق را در حياتمان و هنگام وفاتمان از ما مگير، بطوري که بدون شک و بي آنکه عهد شکن باشيم يا شبهه اي به دل آورده باشيم و يا تکذيب کرده باشيم، از دنيا برويم.  

بسم الله الرحمن الرحیم

اللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ‏ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ(عج)

خدايا بوده باش براى وليت حجة بن الحسن (عج)

صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آبَائِهِ‏

صلواتت بر او و بر پدران او

فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ

در اين ساعت و در هر ساعت

وَلِيّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِيلاً وَ عَيْناً

سرپرست و نگهدار و پيشوا و ياور و راهنما و ديده‏بان

حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً

تا او را در زمينت (به سلطنت) بنشانى به رغبت مردم

وَ تُمَتِّعَهُ فِيهَا طَوِيلا

و بهره دهى او را مدت بسيار

اي قوم ما، دعوت پيامبر را اجابت کرده، به او ايمان آوريد تا خداوند، گناهان شما را ببخشايد و شما را از عذاب دردناک پناه دهد.سوره احقاف: 31.

بدين جهت کساني که از ايمان بهره ندارند، از اين رحمت واسعه الهي بي بهره اند، حتي در صورت شفاعت اولياء خدا، آنان، مورد فضل و مغفرت حق قرار نمي گيرند. 

اي پيامبر، اگر براي آنان طلب مغفرت نمايي يا اينکه اين کار را نکني، حتي اگر هفتاد بار هم براي آنها استغفار کني، خدا هرگز آنان را نمي آمرزد، زيرا آنان به خدا و پيامبرش کافرند.سوره توبه: 80.

در مطالب قبل در اين وبلاگ نيز بيان کرديم که از شرائط لازم ايمان، اعتقاد به ولايت دوازده امام و محبت آنان و بيزاري از دشمنان آنان است. لذا کسي که از نعمت ولايت اهل بيت و معرفت امام زمان عليه السلام برخوردار نيست، از رحمت حق در عالم آخرت و شفاعت اولياء خدا بي بهره خواهد بود.

امام صادق عليه السلام در ذيل آيه شريفه: 

بدرستي که من بسيار آمرزنده ام کسي را که توبه کند، ايمان داشته باشد و عمل نيکو انجام دهد آن گاه به هدايت رهنمود گردد.سوره طه: 82.  

فرمودند: آيا نديدي که خداوند چگونه (مغفرت خويش را به ولايت ما) مشروط کرده است؟ زيرا توبه و ايمان و عمل صالح سودي ندارند، مگر اينکه فرد هدايت شود. بخدا قسم اگر فرد، در راه بندگي تلاش فراوان نيز کند، اعمال او پذيرفته نمي شود مگر اينکه هدايت شده باشد. راوي گويد: عرض کردم: قربانت شوم، بسوي چه کسي هدايت شده باشد؟ فرمودند: بسوي ما. [1]

بدين روي براي رحمت حق و مغفرت او و شفاعت اوليائش در مواقف سهمگين عالم آخرت، راهي جز ولايت آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم و در زمان ما، محبت و معرفت امام زمان عليه السلام و انتظار ظهور آن حضرت وجود ندارد.

رسول خد صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند:

حب من و اهل بيت من در هفت جايگاه که بشدت هراسناک مي باشند، سودمند است: در لحظه مرگ و در داخل قبر و در حشر و نشر و بهنگام (دادن) نامه اعمال و در زمان محاسبه اعمال و در موقف سنجش اعمال و در (گذر) از پل صراط. [2]

در روايتي که آنان از رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم نقل کرده اند، آمده است:

محبت اهل بيت عليهم السلام آن چنان رحمت الهي را بر انسان سرازير مي کند که حتي اگر غير مسلماني يافت شود که محب اهل بيت باشد، گر چه به علت عدم ايمان به ديگر مباني دين، راهي به بهشت برين الهي ندارد، ولي با محبت اهل بيت، از عداب الهي در جهنم مصون خواهد ماند. [3]

ولي دنيا، دار حجاب است و بسياري از اين حقائق بر حواس ما پوشيده است. حقيقت اينست که ما در لحظه چشم بستن از دنيا و چشم گشودن به حقائق عالم آخرت است که بزرگي نعمت ولايت و اهميت آن را در مي يابيم.
پس چه بهتر که تا نفس باقي است، در مسير ولايت اهل بيت بکوشيم و با امام زمان عليه السلام آشنا شويم. و شيريني محبت آن بزرگوار و پدران گرامش را در قلب خويش احساس نماييم تا شايد مورد لطف و رحمت و مغفرت حق قرار گيريم.

پاورقي
[1] تفسير قمي:420 - وسائل الشيعه 96:1 ح 19.
[2] خصال 12:2 - بحار 158:27 ح 3.
[3] الغدير 324:2 به نقل از الصواعق المحرقه - ابن حجر: 139.

برگرفته از کتاب "آثار اعتقاد به امام زمان " هادی قندهاری

مي دانستم امشب "قدري" ديگر است و قرآني ديگر به تجلّي از عرش بر دل زمين نازل مي شود!

مي دانستم چراغاني ملکوت براي کيست؛

مي دانستم مهتابي هاي آسمان چه را مي جويند؛

مي دانستم ثانيه ها از چه رو بي تابي مي کنند؛

مي دانستم جبرييل يکبار ديگر خواهد آمد و سلام بلند خدا را فرو خواهد آورد...

و اين همه را از او شنيده بودم.

از او که به آرامشم مي خواند و اضطرابم را با لبخند شيرينش به بردباري بدل مي کرد و مرا بيش از هميشه به ياد "پدرش" و "پدرم" مي انداخت.

من عاشقانه دوستش داشتم.

با اشک هايش مي گريستم؛

زخمهاي دلش را مي شناختم؛

و جان ناقابلم مجروح رنج هاي هميشگي اش بود،

و شايد به همين سبب بود که مي خواست قابله نرگسش باشم...

× × ×

سبحان اللَّه!

چه شکوهي بود در تلاوت »قدر«.

ابو محمد خواندن »قدر« را خواسته بود و من که بانويش را لرزان ديدم، نام خداي رحمان و رحيم را بر زبان آوردم و گفتم:

إنا أنزلناه في ليلة القدر...

و کلام خدا بي آنکه پژواک صداي من باشد دوباره به گوش رسيد.

حسي غريب - نمي دانم ترس يا شوق - وجودم را فرا گرفت. گويي صداي همه اهل بيت را مي شنيدم؛

صداي پيامبر بود که به قرآن فرا مي خواند.
صداي علي بود که به عدالت دعوت مي کرد.
صداي فاطمه بود که حق مسلم اش را مي طلبيد.
صداي حسن بود که مظلوميتش از پس قرن ها هنوز دل ها را مي لرزاند.
صداي حسين بود که به خونخواهي قيام کرده بود.
صداي سجاد بود که رنج هاي نهفته اش را با دعا التيام مي بخشيد.
صداي محمد بود.
نجواي جعفر بود و سخن موسي.
کلام دلنشين رضا بود.
زمزمه عزيز جانم حسن بود که از زبان حجت خدا شنيده مي شد.

باورم نمي آمد آنچه را که مي ديدم!

ناگاه ميان من و نرگس حسنم حجابي پديد آمد.

سراسيمه و هراسان بيرون دويدم و...

ديري نپاييد، صداي آشناي برادرزاده ام مرا به خود آورد:
- عمه جان به اتاق بازگرد!

× × ×

اللَّه اکبر!

آفتابي در ميان و هزار هزار نور در پيشاني بلندش.

نرگسي در کنار و هزار هزار بهار در نگاه مستانه اش.

و از اينجا تا خدا، قاصدک هايي خوش خبر که مژده ميلاد را آورده بودند.

زمين سجده گاه کودک شد!

دستان کوچکش به اشارت پروردگار به دعا برداشته شد و با لهجه اي خدايي نسب پاکش را ياد کرد:

أشهد أن لا إله إلاّ اللَّه

و أنّ جدّي محمداً رسول اللَّه

و أنّ أبي عليّا وليّ اللَّه 

آنگاه مرغان سبز بر سر وي به پرواز درآمدند و اينچنين خرد و کلان عالم رقص کنان کلام آسمان وي را تا انتهاي هستي زمين همراه شدند:

و نريد أن نمنّ علي الذين استضعفوا في الأرض

و نجعلهم الأئمة و نجعلهم الوارثين.

تنها خدا مي داند امشب بر من چه گذشت! ....

 مقدمت مبارک امام زمانم

5 - بعد فرهنگي

يکي از وظايف ما مسلمانان، زمينه سازي و گسترش فرهنگ مهدويت و جلوگيري از تاخير در ظهور آن حضرت است. کار در بعد فرهنگي در عرصه مهدويت به چند محور نياز دارد:

1. تبيين استراتژي انتظار

استراتژي انتظار؛ يعني کلان نگري و به کارگيري همه نيروها و توانايي ها براي تحقق ظهور حضرت، اين امر تحقق نمي يابد مگر اينکه در اين عرصه از هر گونه برنامه منفعلانه  دوري کرده و خود را به يک برنامه فعال و پر تحرک وا داشته تا با سازمان دهي همه نيروها و توان موجود به اهداف مورد نظر دست يابيم. براي تحرک لازم در اين زمينه بايد آينده نگري داشت؛ زيرا بدون تبيين روشن آينده نمي توان برنامه درستي تدوين کرد.

همچنين بايد از تمام ظرفيت هاي موجود در جامعه استفاده کرد تا انتظار به معناي واقعي کلمه شکل بگيرد، در نتيجه راه از بيراهه شناخته شود و گرفتار انتظار منفي و ايستا نشويم.

2. آسيب شناسي

بايد تلاش کرد نقاط آسيب پذير را شناخت و سعي در حل اين آسيب ها داشت؛ به عنوان نمونه، نبايد با طرح افراطي ملاقات با امام زمان عليه السلام اساس مهدويت را در ملاقات خلاصه کرد، چرا که با عدم تحقق ملاقات، عده اي دچار ياس و نااميدي مي شوند و... و يا به طرح يک طرفه قهر و غضب امام پرداخت.
همچنين بايستي مراقب باشيم مفهوم انتظار، تحريف نشود و انديشه هاي نادرست (مانند ظلم پذيري و...) در جامعه حاکم نگردد.

3. دشمن شناسي

دشمن از هر حربه اي استفاده مي کند تا جلوي رشد تفکر مهدويت را در جامعه اسلامي بگيرد و يا آن را تحريف کند. اگر دشمن اين کار را نکند بايد تعجب کرد؛ زيرا ماهيت دشمني همين است! بايد بکوشيد با شناخت صحيح مباحث مهدويت، جلوي هر گونه تخريب و تحريف در آن را گرفت.

بی تو عمر همه عالم به تباه است ، بیا

صبر ایوب نیست مرا تا که کشم هجر تورا

دل طوفان زده ام چشم به راه است ، بیا

بيا که زمين تشنه ي محبت و سلام توست و زمان در نقطه ي انتظار ايستاده است...

تاریخ  پیوسته شاهد شکست مکتب ها و حکومت های مختلف در صحنه جهانی بوده است. سالیان دراز دو ایده غالب - کاپیتالیسم نماینده اندیشه لیبرال دموکراسی غرب و کمونیسم نماینده سوسیالیسم - باسلاح های اتمی و ... جهان را تهدید کردند و این آشکارترین دلیل برناکار آمدی برنامه ها و ایده ای آنها است.
این دو تفکر سالیان متمادی افکار و اندیشه سیاسی جهان معاصر را تحت الشعاع خود قرار داده بود. ولی در طول سالیان گذشته یکی سقوط کرده و دیگری در حال سقوط است زیرا به راحتی می توان چالشهای موجود در اندیشه لیرال دموکراسی غرب را مشاهده کرد. آنچه از بحرانهای اخلاقی ، معرفتی، روانی و تکنولوژی و... در آن پدید آمده ،همه نشان آن دارد که این امپراطوری در انتظار یک شکست سنگین است.

حال تکلیف این بشر وامانده و سرگشته از ناکامی ها وشعارهای بی عمل و نظاره گر سرابها چیست؟

بشر امروزی تشنه یک طرح و نگاه جدید در عرصه سیاسی جهان است. به واقع بشر امروز در یک عطش فوق العاده به سر می برد و آنچه می تواند او را سیراب کند، فقط طرح مدینه فاضله مهدوی است.

نظریه مهدویت ، یک اندیشه جهانی است و این اندیشه برای جهان و اداره آن طرح و برنامه دارد.

از این رو تنها برنامه ای که می تواند پاسخگوی بشر معاصر باشد، این اندیشه است، مهدویت درعرصه حکومت دارای اهداف بلند و ارزشی است، و حتی می تواند این فکر برای حکومت دینی ، یک طرح راهبردی باشد.

اگر مهدویت به خوبی تبیین شود، حرکت های اصلاحی در سراسر جهان جان می گیرد، چنان که انقلاب اسلامی ایران به عنوان زمینه و بستری مناسب برای انقلاب بزرگ امام مهدی شکل گرفت.

  2 - بعد اجتماعي

بشر از روزي که روي زمين قرار گرفت، پيوسته در  آرزوي يک زندگي اجتماعي سعادت بخش بوده است. اگر اين خواسته امکان تحقق خارجي نداشت، هرگز چنين آرزو و اميدي در نهاد وي نقش نمي بست، همان طور که اگر غذا  يا آبي نبود، تشنگي و گرسنگي هم نبود...

"مهدويت" فکر و انديشه اي است که آثار اجتماعي فراواني دارد، مهمترين آنها، از بين بردن ياس و نااميدي از پيکره اجتماع است. مهدويت، يعني اميدواري به آينده اي روشن و پيامي رهائي بخش به بشر سرخورده و ستم ديده و اينکه روزي يک مرد الهي خواهد آمد و آنچه مردم بدان  اميد دارند تحقق خواهد بخشيد.

يک مسلمان باور قطعي دارد که تنها نظام اجتماعي که مي تواند به خواسته هاي مشروع او به طور کامل پاسخ دهد و نظامي را براساس حق و عدالت شکل دهد، نظام زيباي حکومتي اسلام است که شکل کامل آن در عصر ظهور ولي عصر تحقق خواهد يافت اين يعني اميد، نشاط و زندگي، اين انديشه آن قدر روشن است که حتي برخي از مستشرقان ( نظير ماربين فيلسوف آلماني) هم بدان تصريح کرده است: " از جمله مسائل اجتماعي بسيار مهم که هميشه مي تواند موجب اميدواري و رستگاري باشد همانا اعتقاد به وجود حجت عصر و انتظار ظهور او است."

بنابراين اعتقاد به وجود مقدس مهدي موعود اميد را در دل ها زنده مي کند. انساني که معتقد به اين اصل است ، نااميد نمي شود، چون مي داند يک پايان روشن حتمي وجود دارد...سعي مي کند که خودش را به آن برساند و از حرکت نمي ايستد بلکه سعي در تحقق بخشيدن آن دارد و از اين رو در برابر سختي ها و ناملايمات تن به شکست نمي دهد. اين بزرگترين ره آورد اجتماعي براي بشر در پرتو اعتقاد به مهدويت است.

پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم؟

سالها منتظر سیصد واندی مرد است

آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم

اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید

بگمانم که بنا نیست کنارش باشیم

[1] «بحارالانوار»، علاّمه محمّد باقر مجلسي، بيروت، مؤسسه الوفاء، ج 98، ص 317.

قبل از اينکه جد ما حضرت آدم عليه السلام آفريده شود و ما به خلقت جسماني به اين دنيا منتقل شويم، خداوند متعال ارواح همه انسانها را آفريده [1] و در آن عالم، در حالي که همه ارواح حضور داشتند، معرفت خويش را به همه ارزاني داشت و بر بندگي خود از آنان ميثاق گرفت. [2] آن گاه خداوند متعال، پيامبر اکرم و اميرالمومنين عليه السلام و ديگر پيشوايان معصوم و در پايان، حضرت مهدي عليه السلام و غيبت و ظهور آن حضرت در آخر الزمان را بر همه ارواح ارزاني داشت [3] و همگان را به پذيرش ولايت آنان آزمود. در اين آزمايش، که در عالم قبل برگزار شد، همچون آزمايش هاي بعدي آن در دنيا (غدير، سقيفه، عاشورا و...) همه ايمان نياورده - با آنکه بر آنان اتمام حجت شده بود - برخي با آن به مخالفت برخاسته، به علت مخالفت با حکم خدا، کافر قلمداد شدند.



رواياتي که بيانگر مطالب فوق باشد، آن قدر در کتب و جواميع حديثي شيعه و اهل سنت فراوان است که از حد تواتر گذشته، از مسلميات اعتقاد اسلامي تلقي مي گردد.

امام صادق عليه السلام به صحابي بزرگ خود داود رقي فرمودند:
هنگامي که خداي بزرگ اراده کرد مخلوقات را بيافريند، آنان را آفريد و در مقابل پراکنده ساخت، آن گاه به آنان گفت: پروردگار شما کيست؟ پس اول کسي که سخن گفت: رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم اميرالمومنين و ائمه صلوات الله عليهم اجمعين بودند. آنان گفتند: خدايا تو پروردگار ما هستي. لذا خداوند آنان را حامل علم و دين خود فرمود. آن گاه به ملائکه فرمود: اينان حاملان دين و علم من بوده امين من در ميان خلقم هستند، و (درباره) آنان پرسش خواهد شد. آن گاه خدا به (ارواح) آدمي زادگان گفت: به ربوبيت خدا و (لزوم) اطاعت و ولايت اين افراد (اهل بيت) اقرار کنيد... سپس امام، در پايان حديث فرمودند: اي داود، ولايت ما در عالم ميثاق (قبل از دنيا) مورد تاکيد بوده است. [4]


حضرت باقر عليه السلام فرمودند:
اگر مردم مي دانستند که (حضرت) علي در چه زمان به (لقب) اميرالمومنين ناميده شد ولايت او را انکار نمي کردند!
راوي پرسيد: خدا شما را رحمت کند، چه زمان به اين لقب ملقب شد؟
فرمودند: آن زمان که خداي بزرگ، فرزندان آدم را از پشت آنها بيرون کشيد و آنان را بر خويش گواه گرفته فرمود: آيا من آفريدگار شما و محمد پيامبر من و علي امير مومنان نيست؟ [5]

 
ولايت نه فقط در عالم قبل به همه انسانها عرضه شد و افراد بر آن آزموده شدند، در عالم دنيا نيز، خداوند متعال، ولايت چهارده معصوم عليهم السلام را در متن تمام کتابهاي آسماني قرار داده، افراد را به ايمان به آن دعوت فرمود.

حضرت کاظم عليه السلام فرمودند: ولايت حضرت علي در تمامي کتابهاي آسماني انبياء نوشته شده بود و خدا هيچ پيامبري را به نبوت برانگيخته نکرد مگر اينکه او مامور به دعوت خلق به سوي نبوت محمد و ولايت وصي او علي عليه السلام بود. [6][7] اين مطلب در کتب اهل سنت نيز به صراحت يافت مي شود.

 
پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم در گزارش سفر معراج فرمودند:
فرشته اي بسوي من آمد و گفت: اي محمد از (ارواح) پيامبراني که بيش از تو فرستاديم بپرس [8] که بر چه چيز مبعوث شدند.
من پرسيدم. آنان گفتند: بر ولايت تو و ولايت علي بن ابي طالب مبعوث شده بوديم. [9]

پس ولايت اهل بيت عليهم السلام در عالم قبل بر همه عرضه گرديده وسيله آزمايش الهي در آن عالم بوده است، چه رسد به اين عالم. و انبياء و اديان سابق، مامور تبليغ ولايت بوده اند، چه رسد به اين دين!



پاورقي
[1] آيه 172 سوره اعراف بيانگر اين حقيقت اعتقادي است.
[2] روايات اين بحث بسيار فراوان است که تعدادي از آن را علامه مجلسي قدس سره در بحار جلد 61 باب 42 و 43 نقل نموده است.
[3] در زيارت آل يس نيز به اين مطلب اشاره شده است: السلام عليک يا ميثاق الله الذي اخذه و وکده - سلام بر تو اي کسي که خدا درباره ولايت تو عهد گرفته و آن را محکم ساخت.
[4] بحار 244:5 ح 227:26 - 33 ح 95:57 - 19 ح 80.
[5] بحار 306:37 ح 35.
[6] بصائر الدرجات: 72.
[7] اگر چه از کتب آسماني قبل، معدودي چون تورات و انجيل باقي مانده، آنها نيز به صورتي کاملا تحريف يافته و دستکاري شده موجودند، ولي هنوز آثار ولايت اهل بيت عليهم السلام در اين کتب قابل کشف مي باشد. رجوع کنيد به کتاب ارجمند انيس الاعلام، جلد 5.
[8] مضمون آيه 43 سوره زخرف.
[9] تاريخ دمشق، ترجمه الامام علي - ابن عساکر 97:2.

اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک

مادر گفت: 

من لالايي تازه اي خواهم ساخت! 

من در گوش نوزاد دلبند خويش، حديثي تازه تر خواهم گفت 

من قلب کوچک دردانه خود را، 

با رئوف ترين قلب عالم، 

پيوند خواهم زد. 

و من خواب کودک خويش را شيرين ترين خواب عالم خواهم کرد 

من لالايي تازه اي خواهم ساخت 

لالايي فراق، 

لالايي انتظار، 

لالايي وصال 

و به راستي، 

به راستي چه شيرين است خوابي که آغازش لالايي تو باشد! 

و مي دانم به يقين، مي دانم که از اين پس، 

نوزاد من بي تاب نخواهد بود و بي قراري نخواهد کرد، 

چرا که لالايي تو، 

قرار دل همه نوزادان بي قرار عالم است 

و تو، 

قرار دل همه بي قراران 

من دلبند خويش را با لالايي تو خواهم خواباند 

و کسي چه مي داند. کسي چه مي داند؟! شايد تو -محبوب بي همتاي من- به لطف آسماني خويش،
هم نشين خواب هاي دردانه من گردي. 

لبخند کودک خوابم را ببين آقا! 

مي بيني که چه شيرين در خواب مي خندد؟! 

بگو آقا! 

بگو که آيا به راستي به خواب او نيامده اي ؟! 

(( لالالالا گل زيبا 

دلم خون شد از اين دنيا 

نگام بر در شب و روزه 

نيومد مهدي ام از راه)) 

(( گلي پرورده ام زيبا و نازه 

براي سرورش محرم رازه 

در آخر ميشه او يار امامش 

نصيبش هم شهادت در رکابش 

آري من لالايي تازه اي خواهم ساخت
 
برگفته از کتاب او گفت "سيد محمد علوي "

آن هنگام که خدا ابليس را به سجده آدم امر کرد، ابليس تکبر نموده از خدا خواست که او را از اين فرمان معاف داشته در عوض، عبادتي کند که هيچ کس خدا را آن گونه عبادت نکرده باشد!

خداوند در پاسخ او فرمود: عبادت آن است که من فرمان مي دهم نه آن که تو مي خواهي [1] يعني عبادت، اطاعت فرمان خدا است، و تنها به سجده رفتن و تضرع نمودن عبادت نيست. نماز و دعا به شرطي عبادت است که در اطاعت از فرمان خدا باشد.

امام صادق عليه السلام فرمودند: به خدا قسم اگر ابليس پس از نافرماني و تکبر از اطاعت دستور خدا، به مقدار عمر دنيا بر خدا سجده مي کرد، براي او سودي نمي داشت و خدا از او نمي پذيرفت، مگر اينکه او طبق فرمان خدا بر آدم سجده مي کرد. وضعيت اين امتي که بعد از پيامبرش صلي الله عليه و آله و سلم نافرماني کرده گمراه شده است نيز چنين است. بعد از ترک گفتن پيشوايي که پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم براي آنها منصوب کرد، خداوند هرگز عملي از آنها را نمي پذيرد و نيکيهاي آنها را بالا نمي برد، مگراينکه از آن جهتي که خدا امر کرده است بيايند و امامي را که خدا به ولايتش امر کرده اطاعت کنند و از بابي که خدا و رسول براي آنها گشوده اند وارد شوند. [2]

امام باقر يا امام صادق عليهم السلام فرمودند: خانداني در بني اسرائيل بودند که در پي چهل روز عبادت، هر چه از خدا طلب مي کردند، خداوند به آنها مرحمت مي فرمود. يکي از آنان به عبادتي چهل روزه پرداخت ولي دعاي او پذيرفته نشد. به نزد حضرت عيسي شکايت کرد. حضرت عيسي عليه السلام تطهير نموده نماز خواند. آن گاه به درگاه حق دعا کرد. وحي آمد: اي عيسي او از غير دري که بايد بيايد به نزد من آمد. او مرا خواند. اما در دلش نسبت به تو ترديد داشت. پس اگر (با اين حال، آن قدر) مرا بخواند که گردنش قطع شده انگشتانش جدا شود، دعايش را اجابت نخواهم کرد. حضرت عيسي از او پرسيد: آيا تو به نبوت من شک داري؟ او اعتراف کرد و از حضرت عيسي تقاضا کرد که براي او دعا کند تا خدا ترديد قلبي او را برطرف سازد، عيسي عليه السلام دعا نموده، خدا توبه او را پذيرفت و دعاي او مستجاب شد. [3] .
 
رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نيز در خطبه غديريه فرمودند: اي مردم، خداي بزرگ دينش را با امامت علي کامل کرد، پس کساني که امامت او و جانشينان او از فرزندان من که تا قيامت و حضور در برابر حق مي آيند را نپذيرند، اعمالشان در دنيا و آخرت نابود شده در آتش جاودانه خواهند بود. [4]

اين مطلب، تعجبي ندارد، زيرا خداوند، قبول زحمات بيست و سه ساله پيامبر در ايام نبوت را نيز به ابلاغ ولايت اميرالمومنين عليه السلام مشروط کرده فرمود: و ان لم تفعل فما بلغت رسالته [5] اگر وظيفه خود در ابلاغ ولايت علي را انجام ندهي، رسالت خود را انجام نداده اي! و در جاي ديگر مي فرمايد: مثل الذين کفروا بربهم اعمالهم کرماد اشتدت به الريح في يوم عاصف لا يقدرون مما کسبوا علي شي ء اعمال کساني که به خدا کافر شدند. به خاکستري مي ماند که در روز طوفاني با تندبادي شديد، از بين رفته، از کوشش خويش بهره اي نبرند. [6] در روايت حضرت باقر عليه السلام، منکرين ولايت اهل بيت عليهم السلام مصداق اين آيه معرفي شده اند. [7] .

لذا امام صادق عليه السلام فرمودند: براي دشمن ما اهل بيت تفاوتي ندارد، چه روزه گرفته نماز بخواند و يا زنا کرده دزدي کند، او در آتش خواهد بود، او در آتش خواهد بود. [8]

در عصر حاضر نيز، آن بابي که هيچ عبادتي جز از طريق ولايت او پذيرفته نيست، وجود مقدس امام زمان عليه السلام است.
در زيارت جامعه، خطاب به اين بزرگواران مي گوييم: و بموالاتکم تقبل الطاعه المفترضه. با ولايت شما است که خداوند عبادات واجب را مي پذيرد.

پس کسي که خدا را از غير اين باب، بندگي کند، خدا از او نخواهد پذيرفت.

امام صادق عليه السلام در نامه اي به مفضل بن عمر مرقوم فرمودند: کسي که نماز خوانده، زکات بدهد، حج و عمره بجا آورد ولي معرفت آن کس که خدا اطاعت او را واجب ساخته است نداشته باشد، نه نماز خوانده، نه روزه گرفته، نه زکات داده، نه حج و عمره بجا آورده، نه از جنابت غسل کرده و تطهير نموده، و نه حرامي را رها کرده و نه حلالي را حلال داشته است. براي او نماز نيست هر چند که رکوع و سجود کند، و براي او زکات و حجي نخواهد بود. تمام اين اعمال با شناخت آن فردي انجام مي شود که خداوند بزرگ با امر به اطاعت او بر مردم منت نهاده است. [9]

مضمون روايات فوق در مجاميع حديثي شيعه آن قدر زياد است که فقهاء شيعه در آغاز کتب فقهي خويش، بابي تحت عنوان ابطال العباده بدون ولايه الائمه عليهم السلام و اعتقاد امامتهم گشوده اند. يعني هر عبادتي که بدون ولايت ائمه و اعتقاد به امامت آنها انجام شده باشد باطل است.

محدث بزرگ شيعه، مرحوم شيخ حر عاملي باب 29 جلد اول از کتاب وسائل الشيعه خويش را به اين مطلب اختصاص داده و در آن 19 حديث نقل نموده و محدث نوري در مستدرک الوسائل، 66 حديث ديگر به اين مجموعه در اين موضوع افزوده است. اين قبيل روايات، در کتب اهل سنت نيز نقل شده است. جابر بن عبدالله انصاري از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم نقل نموده که فرمودند:

يا علي لو ان امتي صاموا حتي يکونوا کالحنايا و صلوا حتي يکونوا کالاوتار و بغضوک لاکبهم الله في النار. اي علي اگر امت من آن قدر روزه بگيرند که همچون کمان (گوژ پشت) شده و آن قدر نماز بخوانند که چون زه (لاغر) شوند ولي تو را دشمن بدارند، خداوند آنان را در آتش جهنم مي افکند. [10] .

پاورقي
[1] مضمون فوق در روايتي از امام صادق عليه السلام آمده است: بحار 250:63.
[2] وسائل جلد 1 باب 29 ح 5.
[3] کافي 400:2 ح 9 - مشابه آن در بحار 355:13 ح 53 در عصر حضرت موسي عليه السلام.
[4] احتجاج 76:1.
[5] سوره مائده: 67.
[6] سوره ابراهيم: 18.
[7] کافي 184:1 و 184 ح 8.
[8] عقاب الاعمال:251 ح 18.
[9] بحار 176:27 و 175 ح 21.
[10] مناقب ابن مغازلي شافعي:297 ح 340.

برگرفته از کتاب " آثار اعتقاد به امام زمان" ....هادی قندهاری

امام زمانم حضرت مهدی (ع)

میلادت مبارک باد، ای سپیده پنهان که اهل زمین در آرزوی بوی بهشتی تو،

هماره دعای فرج را زمزمه می کنند . . .

میلاد مهدی(عج)، تصنیف سرخ ترانه های انتظار،

بر عموم مسلمین جهان مبارک باد