زن من + معرفی کهنه های همیشه نو

یک زنی دارم که گلین باجیه 

صبح تا شب مشغول وراجیه 

هیچی بلد نیست به جز اشکنه 

هر چی به دستش برسه می شکنه 

وای از اون روزی که مهمون داریم 

مرغ و مسما و فسنجون داریم 

تا که میگم راه برو شل میشه 

زود کف دستش پر تاول میشه 

تا که میگم کار بکن شل میشه 

خودشو به اون راه میزنه خل میشه 

حرف به گوشش می زنم کر میشه 

یا که دور از جون کمکی خر میشه 

کی میشه این خانم پر فیس و باد  

با من بی چاره کمی راه بیاد

 

شعر بالا رو هم از توی این کتاب نوشتم 

اسم : کهنه های همیشه نو ( ترانه های تخت حوضی) 

نویسنده: مرتضی احمدی 

نشر:ققنوس 

توش تمام شعرای قدیمی هست ٬ از باباکرم و حمومی گرفته تا آبجی صنم گفت و هوو و دختر شیرازی و عمو سبزی فروش و .... 

اگه تو یه جمع باحال باشید جون میده واسه خوندنش